HZ. AHMED-İ MAHMUD MUHAMMED MUSTAFA (S.A.S.)’İN İNKILAPÇILIĞI

Hz. Peygamber, insanlık tarihinde gelmiş – geçmiş inkılapçıların en büyük ve en mükemmel örneklerinden birini teşkil eder. Zira onun yaptığı inkılap ve getirdiği yüksek değerler, sadece belirli bir dil, din, ırk ve coğrafya ile sınırlı olmayıp, bütün insanlığı kucaklayacak derecede kapsamlıdır.
Çağdaş İslâm bilginlerinden Muhammed Hamidullah’ın de belirttiği gibi, “İnsanlık tarihinde, büyük krallar, büyük fatihler, büyük ıslahatçılar, büyük zâhidler, vs. vardır; fakat çoğunun değeri kendi sahasındadır. Bütün bu değişik cephelerin bir şahısta toplanması Hz. Muhammed’de (S.A.S.) olduğu gibi, sadece ende olmakla kalmıyor, fakat aynı zamanda eğitiminin bizzat onu tedris eden tarafından tatbik sahasına konma imkanını veriyor: İdare tecrübe ile muvâzelendirilmiş oluyor.”
“Islahatçı olarak, Hz. Muhammed’in, her zaman ve izzet ve şerefle ayakta duran, kayıpları günlük kazançlarına kıyasla hiç mesabesinde olan ve bugünkü dünyanın yaşayan büyük dinlerinden birinin tebliğcisi olduğunu söylemek kâfidir. Zâhid ve kendi doktrininin tatbik eden birisi olarak, Hz. Muhammed’in hayatının kusursuz olduğunu görürüz.

Hz. Peygamber, taştan putlara tapan insanlara tevhidi öğretmiş, içki, kumar, zina ve tefeciliğe batmış olan insanları bu bataklıklardan çıkarmış ve hak, hukuk, adalet ve eşitlik üzerinde yeni bir toplum inşa etmiştir. Bu esasları özetlediği “Veda Hutbesi” onun tebliğinin genel bir bildirisi (manifestosu) niteliğindedir. Bu hutbede eşitlikten can ve mal emniyetine, kadın haklarına, kölelikten kan davalarına kadar birçok alandaki inkılaplarına işaret etmiştir.

Onun tebliğinde insan haklarının ve insana saygının temel bir amaç olduğu görülür. Bu konudaki ilkelere esas olan bazı deliller şunlardır:

“Biz, hakikaten insanoğlunu şan ve şeref sahibi kıldık. Onları (çeşitli nakil vasıtaları ile) karada ve denizde taşıdık; kendilerine güzel güzel rızık verdik; yine onları, yarattıklarımızın birçoğundan cidden üstün kıldık.” (El-İsrâ, 17/70).
“İşte bu yüzdendir ki İsrailoğulları’na şöyle yazmıştık: Kim, bir cana veya yeryüzünde bozgunculuk çıkarmaya karşılık olmaksızın (haksız yere) bir cana kıyarsa bütün insanları öldürmüş gibi olur. Her kim bir canı kurtarırsa bütün insanları kurtarmış gibi olur. Peygamberimiz onlara apaçık deliller getirdiler; ama bundan sonra da onlardan çoğu yine yeryüzünde aşırı gitmektedirler” (El-Mâide, 5/32)
“Mümin erkeklere ve mümin kadınlara, yapmadıkları bir şeyden dolayı eziyet edenler, şüphesiz bir iftira ve apaçık bir günah yüklemişlerdir” (El-Ahzâb, 33/58)
“Hiçbir günahkâr başkasının günahını yüklenmez. Yükü (günahı) ağır gelen kimse onu taşımak için (başkasını) çağırsa, bu çağırdığı akrabası da olsa, onun yükünden bir şey yüklenmez” (El-Fâtır, 35/18).
Nefsini helak edecek derecede çeşitli ibadetler yapan Ebü’d-Derdâ’ya Selmân: “Muhakkak ki Allah’ın senin üzerinde hakkı vardır; nefsinin senin üzerinde hakkı vardır ve ailenin senin üzerinde hakkı vardır. Öyleyse her hak sahibine hakkını ver” demiş, bunun üzerine Hz. Peygamber (S.A.S.) de “Selmân doğru söyledi” der.
Hz. Peygamber, çokça ibadet etmek isteyen Abdullah b. Amr b. As’a “Muhakkak ki, eşinin senin üzerinde hakkı vardır; gelip-giden dostlarının hakkı vardır ve vücudunun senin üzerinde hakkı vardır” demiştir.

Hz. Muhammed’in (s.a.v.) inkilapçı kişiliği hakkında, Batılı aydınlardan Alphonse de Lamartine şunları söylemektedir:

“Hiçbir insan isteyerek veya istemeyerek daha ulvi bir gâye teklif etmedi; zira bu gâye insan üstü idi. Şöyle ki: Yaradan ile yaratıkları arasına konulan hurâfeleri kökünden yıkmak, Allah’ı insana, insanı Allah’a tevdi etmek, putperestliğin uydurma ve maddi ilahlarından müteşekkil hercümerç içinde, mukaddes ve makul ilâhiyat fikrini tekrar canlandırmak”.

Yine, Alman Prenslerinden Otto Van Bismarck Hz. Muhammed (S.A.S.) hakkında şöyle demektedir:

"Ya Muhammed! Sana muasır olamadığımdan çok müteessirim. Beşeriyet senin gibi mümtaz bir kudreti bir defa görmüş, bâdema göremeyecektir. Binaenaleyh, senin huzurunda kemal-i hürmetle eğilirim."

"Muhtelif devirlerde beşeriyeti idare etmek için taraf-ı lahutiden geldiği iddia olunan bütün münzel ve semavî kitapları, tam ve etraflıca tetkik etti isem de, hiç birisinde bir hikmet ve isabet göremedim. Bu kanunlar değil bir cemiyetin, bir hane halkının saadetini bile temin edecek mahiyetten pek uzaktır. Lâkin Muhammedî'lerin (S.A.S.) Kur'an'ı bu kayıttan âzadedir. Ben, Kur'an'ı her cihetten tetkik ettim, her kelimesinde büyük bir hikmet gördüm. Muhammedî'lerin (S.A.S.) düşmanları, bu kitabın Muhammed'in (S.A.S.) zâde-i tab'ı olduğunu iddia ediyorlarsa da, en mükemmel hatta en mütekâmil bir dimağda böyle bir harikanın zuhurunu iddia etmek hakikatlara göz kapayarak kin ve garaza alet olmak mânâsını ifade eder ki, bu da ilim ve hikmetle kabil-i telif değildir.

Ben şunu iddia ederim ki: Muhammed (S.A.S.) mümtaz bir kuvvettir. Destgâh-ı kudretin böyle ikinci bir vücudu imkân sahasına getirmesi, ihtimâlden uzaktır.
Sana muasır bir vücut olamadığımdan dolayı müteessirim ey Muhammed (S.A.S.)! Muallimi ve nâşiri olduğun bu kitap, senin değildir. O Lahutidir. Bunun lahuti olduğunu inkâr etmek, mevcut ilimlerin butlanını, ileri sürmek kadar gülünçtür. Bunun için beşeriyet senin gibi mümtaz bir kudreti bir defa görmüş, bundan sonra da görmeyecektir.”